Opis flagi: niebieska z czerwonym Krzyżem św. Jerzego (patrona Anglii) w białym obramowaniu, a w tle po przekątnych nakładające się na siebie krzyże: czerwony św. Patryka (patrona Irlandii) i biały św. Andrzeja (patrona Szkocji).
Pochodzenie brytyjskiej flagi
Historia
Pierwotna wersja brytyjskiej flagi służyła jedynie marynarce wojennej, która przyjęła ja jako swoją narodową banderę i proporzec. Ponieważ marynarka wojenna była wówczas podzielona na trzy eskadry: białą, czerwona i niebieską, funkcjonowały trzy różne wersje flagi różniące się tłem i umieszczonym na nim małym emblematem Union Jack. Ostatnia – czerwona flaga służyła także marynarce handlowej, natomiast biała stała się symbolem marynarki wojennej. Od XIX wieku Union Jack była tez wywieszana jako brytyjski symbol w obiektach wojskowych na lądzie. Dopiero w 1933 roku sekretarz stanu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych ogłosił jednoznacznie, że "Union Jack jest flagą narodową i może być wywieszana na lądzie przez każdego poddanego Jego Królewskiej Mości".
Królewski herb Wielkiej Brytanii noszony jest przez władców. Posługuje
się nim administracja i rząd, umieszczając go na monetach i publicznych
budynkach. W centrum znajdują się emblematy królewskie, oznaczające
różne części państwa: trzy lwy Anglii, wspinający się lew Szkocji, harfa
Irlandii.
Brytyjski herb zawiera w sobie symbolikę Anglii, Szkocji i Irlandii.
Wygląd herbu
Jak w przypadku każdego narodowego symbolu tak i w herbie brytyjskim każdy element posiada przypisane mu znaczenie. Brytyjska tarcza herbowa podzielona jest na cztery części, a w każdej z nich znajduje się inna symbolika narodowa. Na dwóch narożnych polach znajdują się na czerwonym tle po trzy lwy symbolizujące Anglię. Na lewym górnym Czarny wspinający się lew na złotym tle. Dodatkowo pole otoczone jest czerwoną podwójną wstęgą zdobioną liliami. W ostatnim polu znajduje się irlandzka złota harfa na błękitnym tle. Tarczę podtrzymuje złoty lew Anglii i srebrny jednorożec Szkocji z koroną na szyi i łańcuchem. Otacza je napis Honi soit qui mal y pense (fr. 'Niech się wstydzi ten, kto widzi w tym coś złego'). Emblematy podtrzymuje lew Anglii i jednorożec Szkocji. Poniżej motto: Dieu et mon droit (fr. 'Bóg i moje prawo'). Dodawane do herbu rośliny symbolizują Wielką Brytanię: Anglię - róża, Szkocję - oset, Irlandię Północną - koniczyna. W herbie nie uwzględniono Walii, która jest częścią składową królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.